Już od pierwszych minut Hakimi grał agresywnie na prawym skrzydle – brał udział w atakach, pokonywał przeciwników jeden na jednego i nieustannie wywierał presję. Jego szybkość była groźną bronią i gracze Toledo nie potrafili sobie z nim poradzić. Każde z jego przełamań wywoływało emocje na trybunach i tworzyło niebezpieczne sytuacje pod bramką przeciwnika. Hakimi nie tylko świetnie utrzymywał się przy piłce, ale również wykazał się doskonałym zrozumieniem gry. Umiejętnie wykorzystał swoje umiejętności, aby oderwać się od rywali i stworzyć przestrzeń dla swoich kolegów z drużyny. W każdym odcinku pokazywał, jak ważne jest, aby być nie tylko szybkim, ale i inteligentnym graczem. Jego interakcja ze środkowymi pomocnikami i napastnikami pozwoliła drużynie kontrolować grę i trzymać przeciwników w napięciu.
Pomimo agresywnego stylu gry, wykazał się dużą dyscypliną, wracając do obrony, gdy było to konieczne. Ta umiejętność łączenia działań ofensywnych i defensywnych czyni go niezastąpionym graczem w drużynie. Hakimi nie bał się wdawać się w pojedynki jeden na jeden i zawsze starał się przejąć piłkę od przeciwnika, co dodawało pewności siebie całej drużynie. Dużą rolę w jego grze odgrywała sprawność fizyczna. Był nie tylko szybki, ale i wytrzymały, co pozwoliło mu utrzymać wysoki poziom intensywności przez cały mecz. Każdy z jego ruchów był precyzyjny i celowy, co utrudniało obrońcom Toledo jego powstrzymanie. Potężne wstrząsy i nagłe zmiany kierunku czyniły go nieprzewidywalnym, a jego przeciwnicy często znajdowali się w trudnych sytuacjach.
Ponadto Hakimi wykazał się świetną techniką i umiejętnością podejmowania decyzji pod presją. Miał dobre wyczucie, kiedy podać piłkę i kiedy oddać strzał, co często prowadziło do stwarzania sytuacji do zdobycia gola. Jego dalekie strzały i dośrodkowania były niebezpieczne, a bramkarz drużyny przeciwnej nie raz zapobiegł strzeleniu gola swojej drużynie, odpierając potężne próby Hakimiego. Warto również zwrócić uwagę na jego interakcję z trenerem i elastyczność taktyczną. Hakimi potrafił z łatwością dostosować się do różnych formacji i wymagań, co pozwalało drużynie zmieniać styl gry w zależności od sytuacji. Trener mu ufał, a to zaufanie dodało zawodnikowi otuchy i pozwoliło mu rozwinąć pełnię swojego potencjału.
Ostatecznie to dzięki takim graczom jak Hakimi drużyna była w stanie zaprezentować tak wysoki poziom gry. Jego wkład był widoczny nie tylko w wynikach, ale także w nastroju drużyny na boisku. Inspirował swoich kolegów z drużyny, motywując ich do gry na granicy swoich możliwości. Hakimi stał się nie tylko kluczowym graczem w ataku, ale także symbolem walki i chęci zwycięstwa, co z pewnością było widoczne w każdym meczu. Jego występy przyciągały uwagę nie tylko widzów, ale i skautów, którzy poszukiwali utalentowanych piłkarzy do dużych klubów.
Hakimi działał na dwa sposoby: był aktywny w ataku i spokojny w obronie. Jego umiejętność czytania gry, wślizgów, przechwytów i krycia kolegów z drużyny zaskoczyły nawet starszych graczy. Nie tylko wykonał swoje zadanie, ale także wykazał się inicjatywą, co uczyniło go cennym nabytkiem dla zespołu. Za każdym razem, gdy przeciwnicy próbowali przeprowadzić kontratak, Hakimi był tam, gotowy przerwać ich działania. Jego intuicja i dalekowzroczność pozwoliły mu znaleźć się we właściwym miejscu o właściwym czasie. Wykazywał się pewnością siebie, podejmując śmiałe decyzje, by powstrzymać ataki, co nie tylko wzmacniało obronę, ale także inspirowało pozostałych graczy.
W ataku Hakimi wyróżniał się także kreatywnością. Posiadał znakomite umiejętności dryblingu, dzięki czemu z łatwością omijał obrońców i stwarzał szanse dla swojej drużyny. Jego współpraca z napastnikami była dobrze skoordynowana i skuteczna, a jego precyzyjne podania znajdowały adresatów nawet w najtrudniejszych sytuacjach. Hakimi często wykorzystywał przełamania na skrzydłach, aby otworzyć przestrzeń dla swoich kolegów z drużyny, co zapewniało mu liczebną przewagę w ataku. Równie ważna była jego umiejętność pracy w zespole. Wiedział, kiedy podać piłkę, a kiedy przejąć inicjatywę. Ta cecha uczyniła go niezastąpionym łącznikiem między liniami. W ważnych momentach Hakimi wiedział, jak wziąć odpowiedzialność za strzał, a jego pewność siebie często prowadziła do skutecznych działań.
Co więcej, jego kondycja fizyczna była na najwyższym poziomie. Hakimi wykazał się doskonałą wytrzymałością i szybkością, co pozwoliło mu aktywnie uczestniczyć w grze przez cały mecz. Potrafił z łatwością utrzymywać wysokie tempo, co stawiało przeciwników w trudnej sytuacji, zwłaszcza w drugiej połowie, gdy zaczęli być zmęczeni. Jego umiejętność przejścia z ataku do obrony w dowolnym momencie czyni go wyjątkowym zawodnikiem. Nie można zapominać o jego zdolności uczenia się. Hakimi zawsze szukał sposobów na poprawę swojej gry, słuchając rad trenerów i starszych kolegów z drużyny. Analizował swoje błędy i starał się je poprawić, co podkreślało jego profesjonalne podejście do piłki nożnej. Ta chęć samodoskonalenia inspirowała nie tylko jego towarzyszy, ale i młodzież, która patrzyła na niego z podziwem.
Ważnym aspektem jego gry był również komponent emocjonalny. Hakimi potrafił zarażać drużynę energią i pasją, co tworzyło pozytywną atmosferę na boisku. Jego radość z gry była widoczna w każdym jego ruchu i udzielała się wszystkim wokół. Starał się podtrzymywać morale drużyny, nawet gdy sprawy nie szły po ich myśli. Dzięki temu Hakimi stał się nie tylko wyjątkowym graczem, ale także prawdziwym liderem na boisku. Jego wkład w grę był wszechstronny: od tworzenia sytuacji do zdobycia gola po skuteczną obronę.
Po meczu trener Castilli powiedział: „Achraf jest gotowy, aby przejść na wyższy poziom. Już teraz widzi boisko jak dojrzały zawodnik”. W rzeczywistości w sezonie 2016/17 zaczął regularnie integrować pierwszą drużynę Realu Madryt. Stało się to kamieniem milowym w jego karierze, a wielu ekspertów zaczęło mówić o nim jako o młodym talencie, który może zostać gwiazdą światowej piłki nożnej. W swoich pierwszych meczach z Realem Hakimi pokazał wszystkie swoje najlepsze cechy. Pewnie operował na skrzydle, łącząc szybkość, technikę i mistrzostwo taktyczne. Za każdym razem, gdy wchodził na boisko, potwierdzał słowa swojego trenera, pokazując, że jest gotowy sprostać wysokim wymaganiom klubu. Jego pewność siebie rosła z każdym rozegranym meczem i zaczął zyskiwać popularność wśród kibiców. Pomimo młodego wieku Hakimi wykazał się cechami przywódczymi.
Nie bał się brać na siebie odpowiedzialności w trudnych momentach, co było szczególnie cenione w drużynie, w której byli tak wielcy piłkarze jak Cristiano Ronaldo i Sergio Ramos. Jego umiejętność współpracy z bardziej doświadczonymi kolegami z drużyny pozwoliła mu szybciej dostosować się do stylu gry Realu Madryt. Uczył się od najlepszych, co pomogło mu rozwinąć się jako zawodnikowi. Przełomowym momentem w jego karierze był udział w Lidze Mistrzów, gdzie Hakimi miał okazję pokazać się na najwyższym poziomie. Jego występy w tym turnieju przyciągnęły uwagę skautów i trenerów z całego świata. Nie tylko skutecznie bronił, ale także aktywnie uczestniczył w atakach, stwarzając swojej drużynie liczne okazje do zdobycia gola. Jego debiut w Lidze Mistrzów był prawdziwym triumfem i został zapamiętany przez wielu fanów.
