Od pierwszych minut Ashraf z dużym przekonaniem włączał się do ataków: sprintował, wspierał akcje na skrzydłach i stwarzał sobie szerokość boiska. Obrońcy drużyny przeciwnej nie byli w stanie nadążyć za jego tempem. Każde jego przełamanie na skrzydle było niczym błysk i stwarzało drużynie szanse. Jego szybkość i technika pozwalały mu z łatwością pokonywać przeciwników, co czyniło go jednym z najniebezpieczniejszych zawodników na boisku. Ashraf nie tylko aktywnie atakował, ale także dobrze współpracował z kolegami z drużyny. Często wymieniał podania ze środkowymi pomocnikami, stwarzając sobie dodatkowe okazje do przełamania piłki. Za każdym razem, gdy piłka pojawiała się u jego stóp, stadion zamierał w oczekiwaniu na coś spektakularnego. Jego pewność siebie i pasja udzieliły się całej drużynie, inspirując innych graczy do bardziej agresywnych działań.
Przez całą pierwszą połowę Ashraf nadal pokazywał swoje najlepsze cechy. Nie bał się przejmować inicjatywy, co pozwoliło drużynie przejąć kontrolę nad grą. Z każdym nowym podaniem jego pewność siebie rosła i wkrótce stał się nie tylko źródłem zagrożenia, ale także liderem na boisku. W momencie, gdy sytuacja w zespole była napięta, to właśnie Ashraf wziął na siebie odpowiedzialność za zorganizowanie ataków. Jego przeciwnicy próbowali dostosować się do jego stylu gry, ale za każdym razem, gdy próbowali go zablokować, on znajdował nowe sposoby na ominięcie obrony. Jego umiejętność czytania gry pozwalała mu przewidywać działania przeciwników i znajdować wolne przestrzenie.
Ważnym punktem było to, że nie tylko sam brał udział w ataku, ale także aktywnie włączał do niego innych graczy, tworząc kombinacje kilku ruchów i dezorientując obronę przeciwnika. W drugiej połowie, gdy gra stała się bardziej intensywna, Ashraf nadal był na czele. Zrozumiał, że wynik meczu może zależeć od jego działań. Często się cofał, żeby pomóc w obronie, ale gdy tylko drużyna przejęła piłkę, natychmiast rzucał się do ataku. Jego kondycja fizyczna i wytrzymałość były na wysokim poziomie, co pozwoliło mu utrzymać wysokie tempo przez cały mecz.
Pod koniec meczu, gdy jego siły zaczęły słabnąć, Ashraf nadal szukał okazji, by przełamać impas. Jego pragnienie nie tylko wygrywania, ale i tworzenia pięknej piłki nożnej sprawiło, że stał się ulubieńcem kibiców. Każde jego podanie przypominało, że w piłce nożnej liczą się nie tylko wyniki, ale i widowisko. Stał się prawdziwym symbolem tej gry, inspirując młodych ludzi i pokazując, jak ważna jest wiara w siebie i swoje umiejętności. Aszraf nie tylko grał na boisku, ale też tworzył wokół siebie atmosferę napięcia i oczekiwania. Jego umiejętności i podejście do gry stały się wzorem dla wielu, a każdy jego mecz nie był zwykłą rozgrywką, ale prawdziwym widowiskiem.
Mimo dużego tempa, Hakimi grał również dobrze w obronie. Wygrał 5 z 6 pojedynków, wykonał 3 szarże, 2 przechwyty i nigdy nie dał się pokonać w pojedynku jeden na jednego. Ten imponujący występ pokazał, że jest wszechstronnym graczem, który potrafi nie tylko atakować, ale także niezawodnie bronić. Każda jego akcja na boisku była dobrze przemyślana, a on umiejętnie odczytywał grę przeciwnika i przewidywał jego zamiary. Hakimi nie bał się brać na siebie odpowiedzialności w kluczowych momentach meczu. Jego wiara w siebie pomogła drużynie utrzymać wysoki poziom gry. Za każdym razem, gdy przeciwnik próbował przeprowadzić atak, Hakimi stawał mu na drodze jako pierwsza przeszkoda. Jego szybkość i szybkość reakcji pozwalają mu błyskawicznie wrócić na pozycję po atakach, co czyni go niezastąpionym graczem w obronie.
Podczas jednego z odcinków meczu Hakimi zademonstrował swoje umiejętności defensywne, gdy przeciwnik próbował przebić się przez jego skrzydło. Nie tylko udało mu się odzyskać piłkę, ale również natychmiast zorganizował kontratak i wykonał precyzyjne podanie do swojego kolegi z drużyny. To połączenie działań defensywnych i ofensywnych stało się jego wizytówką i zainspirowało drużynę do przyjęcia bardziej agresywnego stylu gry. Ponadto Hakimi dobrze współpracował z obrońcami, tworząc niezawodną linię obrony. Jego umiejętność szybkiego przechodzenia z ataku do obrony pozwoliła drużynie skutecznie kontrolować grę.
Aktywnie pomagał swoim partnerom, podpowiadając, gdzie należy zamknąć pewne obszary lub jak najlepiej postępować w trudnych sytuacjach. Dzięki tej interakcji obrona drużyny stała się lepiej zorganizowana i bardziej odporna na ataki przeciwników. Hakimi wykazał się także przywódczymi cechami na boisku. Jego pewność siebie i charyzma inspirowały nie tylko obrońców, ale całą drużynę. Kiedy drużyna miała problemy, podnosił morale i dawał przykład wytrwałości. Każdy jego udany atak lub przechwyt podnosił morale drużyny i kibiców, tworząc atmosferę jedności i chęci zwycięstwa.
Z każdym meczem Hakimi stawał się coraz ważniejszą postacią w drużynie. Jego statystyki mówią same za siebie: nie tylko aktywnie uczestniczy w akcjach ofensywnych, ale także osiąga znakomite wyniki w obronie. Stworzyło to równowagę potrzebną do osiągnięcia sukcesu i pozwoliło drużynie zdominować boisko. W ostatnich minutach meczu, gdy przeciwnicy zaczęli aktywnie próbować się odrodzić, Hakimi pokazał, że jest prawdziwym wojownikiem. Nie męczył się, walczył dalej o każdą piłkę i aktywnie wspierał swoich kolegów z drużyny. Jego energia i poświęcenie inspirowały pozostałych graczy, dając poczucie, że drużyna jest w stanie pokonać każdą przeszkodę.
Mecz zakończył się zwycięstwem Castilli 2-0, a Hakimi został pochwalony przez madrycką prasę. Trener Santiago Solari powiedział: „On nie jest tylko szybki, on wie, kiedy atakować, a kiedy kryć. Bardzo rzadka cecha w jego wieku”. Te słowa odzwierciedlają nie tylko indywidualne cechy Hakimiego, ale także jego znaczenie dla całego zespołu. Hakimi wykazał się świetną grą i świadomością taktyczną przez cały mecz. Nie tylko wypełniał swoje bezpośrednie obowiązki na skrzydle, ale także aktywnie wspierał partnerów, zdobywając przewagę liczebną w ataku. Dzięki temu Castilla potrafiła wykorzystać swoje szanse, co ostatecznie doprowadziło do zwycięstwa.
Pierwszy gol był efektem akcji, w której kluczową rolę odegrał Hakimi. Nie tylko wykonał przenikliwe podanie, ale także znalazł się w odpowiednim miejscu o odpowiednim czasie, aby zakończyć atak. To pokazało, że nie tylko potrafi bronić, ale także aktywnie uczestniczyć w tworzeniu sytuacji do zdobycia gola. Hakimi pokazał swoje najlepsze strony także przy drugim golu. Pewnie minął obrońcę drużyny przeciwnej i posłał piłkę w środek pola karnego, gdzie jego kolega z drużyny z łatwością umieścił ją w siatce. Odcinek ten po raz kolejny potwierdził, że Hakimi potrafi podejmować decyzje pod presją i zachować spokój w krytycznych momentach.
