W meczu z reprezentacją Korei Południowej Aszraf zajął pozycję prawego obrońcy i przez całe spotkanie grał na wysokim poziomie. Pracował ciężko w obronie, nie pozwalał nikomu przedostać się skrzydłem i był cały czas zaangażowany w atak. Ashraf wykazał się doskonałym zrozumieniem gry, co pozwoliło mu nie tylko skutecznie ograniczać pole gry, ale także aktywnie uczestniczyć w stwarzaniu sytuacji do zdobycia gola. Jego szybkość i wytrzymałość pozwoliły mu na szybki powrót do obrony po akcjach ofensywnych, co jest szczególnie ważne w przypadku obrońcy grającego na skrzydle. W trakcie meczu kilkakrotnie przeprowadzał ataki prawym skrzydłem, uzyskując przewagę liczebną w ataku.
Dzięki precyzyjnym podaniom i inteligentnemu ustawianiu się, drużynie udało się kilkakrotnie zagrozić bramce przeciwnika. Dobrze współpracował z napastnikami i stworzył kilka dobrych sytuacji do zdobycia gola. Ponadto Ashraf aktywnie uczestniczył w walce o piłkę w środku pola, wykazując się dobrymi umiejętnościami w odbiorze piłki. Jego budowa ciała pozwalała mu wygrywać pojedynki, co pozwalało mu kontrolować piłkę i wywierać presję na południowokoreańską obronę. Ważnym aspektem jego gry była również umiejętność czytania gry przeciwnika, co pozwalało mu przewidywać jego posunięcia i odpowiednio wcześnie reagować na zagrożenia.
W przerwie trener podkreślił wagę swojej gry, podkreślając, że dzięki jego działaniom drużyna była w stanie utrzymać inicjatywę i kontrolować tempo meczu. Zauważył również, że Ashraf dobrze radzi sobie z presją i nie boi się podejmować decyzji w trudnych sytuacjach. W drugiej połowie poziom gry Ashrafa nie spadł. Nadal aktywnie uczestniczył w akcjach ofensywnych, posyłając celne dośrodkowania w pole karne. Jedno z jego dośrodkowań doprowadziło do niebezpiecznej sytuacji, w której napastnik drużyny niemal zdobył bramkę, trafiając w słupek. Podkreśliło to jego nie tylko umiejętności defensywne, ale także fakt, że jest ważnym elementem linii ataku.
Warto również zauważyć, że Aszraf dobrze dogadywał się z pozostałymi obrońcami. Wykazywał się dobrym duchem zespołowym, co pomogło uniknąć błędów i nieporozumień na boisku. Za każdym razem, gdy przeciwnik próbował przeprowadzić kontratak, Ashraf zawsze był na miejscu, gotowy wesprzeć swoich kolegów z drużyny. Pod koniec meczu jego wysiłki zostały docenione zarówno przez trenera, jak i kibiców. Ashraf stał się jednym z kluczowych graczy, bez którego drużyna nie byłaby w stanie osiągnąć takiego wyniku. Jego wkład w grę był nieoceniony i według ekspertów był jednym z najlepszych zawodników na boisku tego wieczoru. Tak wysoki poziom gry Aszrafa nie tylko umocnił jego pozycję w drużynie, ale także zwrócił uwagę skautów z innych klubów, którzy oglądali mecz. Jego perspektywy na przyszłość są obiecujące i wielu przewiduje, że może stać się jednym z najlepszych obrońców w swoim kraju.
Pomimo swojego wieku Hakimi poprowadził drużynę do przodu. Był jednym z najbardziej aktywnych zawodników na boisku, udzielał rad, dowodził skrzydłem i ani na sekundę nie tracił opanowania. Jego gra bez piłki i czytanie gry były ponadprzeciętne jak na młodego zawodnika tego poziomu. Hakimi wykazał się doskonałymi umiejętnościami komunikacji z kolegami z drużyny. Często znajdował otwarte przestrzenie i tworzył luki umożliwiające ataki, co pozwalało drużynie skutecznie zwiększać presję na obronę przeciwnika. Jego umiejętność szybkiego podejmowania decyzji i dostosowywania się do zmieniających się sytuacji na boisku stała się jednym z kluczowych czynników sukcesu całej drużyny. Nie tylko aktywnie uczestniczył w atakach, ale w razie potrzeby był także gotowy powrócić do obrony.
Jedną z jego mocnych stron była umiejętność czytania gry. Hakimi przewidywał ruchy przeciwników, co pozwalało mu na przechwytywanie piłki w odpowiednim momencie i rozpoczynanie kontrataków. Jego szybkie reakcje i inteligencja pozwoliły drużynie przejść z obrony do ataku w ciągu zaledwie kilku sekund. W wielu momentach znajdował się we właściwym miejscu o właściwym czasie, co podkreślało jego świetną intuicję w kwestii gry. Warto również zauważyć, że Hakimi aktywnie wykorzystywał swoje możliwości fizyczne. Jego szybkość i siła pozwalały mu z łatwością wyprzedzać przeciwników, co zapewniało mu przewagę liczebną na skrzydle. Często pokonywał obrońców w pojedynkach jeden na jednego, co prowadziło do niebezpiecznych sytuacji w pobliżu bramki przeciwnika. Pozwoliło to jego zespołowi oddać kilka celnych strzałów na bramkę, co ostatecznie zwiększyło ich szanse na sukces.
Ważnym aspektem gry Hakimiego było jego przywództwo na boisku. Nie tylko doradzał swoim partnerom, ale także wspierał ich w trudnych chwilach. Jego pewność siebie i pozytywne nastawienie inspirowały zespół, tworząc atmosferę jedności i spójności. Zawsze był gotowy do pomocy, zarówno w ataku, jak i w obronie, wykazując się duchem zespołowym i poświęceniem. Dodatkowo podczas meczu Hakimi aktywnie współpracował z trenerem, otrzymując cenne rady i zalecenia. Uważnie słuchał instrukcji i starał się wprowadzać je w życie, co pokazywało jego chęć rozwoju i nauki. Dzięki takiemu podejściu mógł szybko rozwinąć się jako zawodnik i stać się coraz ważniejszą postacią w drużynie.
Nic dziwnego, że trener bardzo pozytywnie wypowiadał się o jego grze i często podkreślał, że Hakimi jest jednym z najbardziej obiecujących zawodników w swoim wieku. Jego chęć uczenia się i doskonalenia uczyniła go wzorem do naśladowania dla młodych piłkarzy. Pokazał, że nawet na poziomie młodzieżowym można prezentować wysoki poziom gry i profesjonalizm. Podsumowując, występ Hakimiego nie tylko przyniósł sukces jego drużynie, ale także wywarł pozytywne wrażenie na widzach i ekspertach.
Mecz zakończył się remisem 1-1, a Hakimi był jednym z najlepszych graczy w grze. Turniej stał się dla niego okazją do pokazania się: skauci Realu Madryt postanowili przyspieszyć jego awans do Castilli, a następnie do pierwszej drużyny. Jego gra przykuła uwagę nie tylko skautów, ale i trenerów, którzy widzieli w nim świetlaną przyszłość. Hakimi wykazywał się pewnością siebie i umiejętnościami przez cały mecz. Jego aktywne działania na skrzydle stwarzały niebezpieczne sytuacje i przeciwnikom trudno było go zatrzymać. Nie tylko dobrze bronił, ale także aktywnie uczestniczył w atakach, co czyniło go wszechstronnym graczem. Jego umiejętność szybkiego podejmowania decyzji i znajdowania najlepszych dróg do przesunięcia piłki zrobiła wrażenie zarówno na widzach, jak i ekspertach.
Po zakończeniu turnieju Hakimi otrzymał wiele pozytywnych komentarzy. Trener drużyny podkreślił umiejętność współpracy zawodnika z kolegami z drużyny, a także jego kondycję fizyczną i umiejętności techniczne. Te cechy czynią go idealnym kandydatem do transferu do Kastylii. Był gotowy podjąć nowe wyzwania, a dołączenie do młodzieżowej drużyny Realu Madryt było logicznym krokiem w jego karierze. W Castilli Hakimi kontynuował rozwój jako piłkarz. Pracował nad doskonaleniem swoich umiejętności, studiował taktykę i uczył się od bardziej doświadczonych partnerów. Dzięki ciężkiej pracy i determinacji udało mu się szybko przystosować do wyższego poziomu gry. Nadal pokazywał swoje najlepsze cechy, co nie dało trenerom szansy na zignorowanie jego talentu.
